پیراهن مردانه سفید

پیراهن مردانه تاریخچه‌ای بسیار طولانی دارد و نوع امروزی آن از اواخر قرن نوزدهم تولید شد. در سال 1871 شرکتی بانام برون و دیویس (Brown & Davis Co) نوعی پیراهن تولید کرد که قسمت سینه آن با دکمه بسته می‌شد. اولین نوع پیراهن‌ها را از سر به تن می‌کردند و استفاده از آن در میان آقایان بسیار عمومیت داشت. پیراهن‌ها تا قرن 18 تنها به‌عنوان زیرپوش استفاده می‌شدند و فقط یقه آن‌ها قابل‌مشاهده بود. پیراهن سفید تا اواخر قرن نوزدهم نمادی از متانت و وقار بود. این نوع پیراهن تنها مورداستفاده افراد متمول جامعه قرار می‌گرفت به این دلیل که نیاز به شستشویی زیاد داشت و همین امر موجب از بین رفتن لباس می‌شد و باید به‌طور مداوم با یک پیراهن نو جایگزین می‌شد. در اواخر قرن نوزدهم پیراهن‌های راه‌راه نیز عرضه شدند اما به‌عنوان یک لباس رسمی مورد استقبال قرار نگرفتند. یقه پیراهن‌ها درگذشته تفاوت‌های اساسی با برش یقه کنونی داشت. تفاوت اصلی این نوع یقه در نوع ایستاده و معمولی آن بود. تا اواخر قرن نوزدهم پیراهن‌های با یقه‌ایستاده تنوع بسیاری داشتند و اندازه دور گردن این نوع یقه‌ها را پهنای آن مشخص می‌کرد. پس از گذشت مدتی یقه‌های معمولی یا همان شکاری جایگزین یقه‌های ایستاده شدند. از دهه 30 یقه‌ایستاده با فراک و اسموکینگ پوشیده می‌شد. بخش بسیار جالب این پیراهن‌ها امکان جداسازی یقه از پیراهن بود بدون آنکه به بخش‌های اصلی پیراهن آسیب وارد شود. این قابلیت باعث می‌شد که شستشویی یقه پیراهن بسیار آسان شود. در اواخر جنگ جهانی اول پیراهن‌ها به شکل امروزی درآمدند و تابه‌حال تغییر چندانی در آن‌ها رخ نداده است. تنها در دهه 60 که جلیقه از لباس مردانه حذف شد به پیراهن‌ها جیب اضافه شد.